Kazanmak Haketmek Başarmak ! Peki Ne Yaptık ? Yaşamın içinde varolduğumuz sürece, devamlı bir koşuşturma içinde hiç durmaksızın yıllarca çalışıp didiniriz. Hayatın bütün zorluklarına karşı dimdik ayakta durabilmek, en iyiye, en güzele sahip olabilmek adına bir çırpınıştır bu. Mutlu olmak ,başarmak, kazanmak ve haketmek isteriz; bunun içindir bütün çabalarımız. Peki, şöyle bir durup geride yaşadıklarımıza baktığımızda, bugün gerçekten de hak ettiğimiz konumda mıyız? Hatalarımıza, yanlışlarımıza ve keşke lerimize bakıp çok daha iyisi de olabilirdi diye düşündüğümüz oldu mu? Acaba; kazandıklarımız kaybettiklerimizi bize unutturmuş muydu ya da kaybettiklerimiz kazandıklarımızın yanı sıra hayatımızı nasıl etkilemişti? Umutlar büyük, hayaller zordur. Ne kadarına kavuşmuş, ne kadarını gerçekleştirebilmiştik. Asıl önemlisi bugün, şimdi, şu anda gerçekten mutluluğu yakalayabildik mi? Mutlu muyuz? Ya değilsek..! O zaman yanlışı nerde yaptık, hiç sorduk mu kendimize Biz insanlar bunca koşuşturmanın, çalışmanın, bunca uğraşının ardından, harcamış olduğumuz emeğimizin mükafatını hakettim dediğimiz anda, arzu ettiğimiz şeylerin zamanında sahibi olarak alabildik mi? Hiç düşündük mü; gerçekten ne istemiştik? İstediğimizi elde etmek için ne yapmış ya da yaptıklarımız yeterli gelmiş miydi? Neydi yaşamın içinde varolmaktaki amacımız, belirlemiş miydik? Gideceğimiz yere ulaşmak için bir yol çizmiş ve her ne olursa olsun o yolda ilerlemeyi ilke edinmiş miydik? Yoksa maymun iştahlıydık, birden fazla yol çizdikte, ondan ona geçeceğiz derken hedefi mi konduramadık? Bu değilse bile, zor olandan kurtulmak adına karşımıza çıkan ve belki de vazgeçmenin en kolay yolu olan küçük ya da büyük engellerin ardına sığınmak işimize mi gelmişti? Biz kendimizi bilip, kendimizin farkında olduk mu? Kimdik, neydik, neler yapabilirdik, sınırlarımız, ölçülerimiz var mıydı? Hangi konularda yetenekliydik, ortaya çıkarmak, geliştirmek için emek harcadık mı? Yoksa korktuk mu bütün enerjimizin tükenip, gücümüzün yok olmasından? Hiç yapabilirim / yaparım, başarabilirim / başarırım diyerek kendimizden emin olduk mu? Ya da kendimizden emin olduk da acaba larda, mıyım / miyim lerde mi sıkıştı kaldı cesaretimiz; güvenemedik kendimize yola çıkmak için? Peki, hayatımız boyunca elimden gelenin en iyisini yaptım ve çok mutluyum diyebildik mi? Yoksa elimizden gelenin en iyisini yapıyorduk da mutlu olmayı mı beceremiyorduk? Bir yerlerde yanlış olmalıydı mutlaka ama neydi, görebildik mi? Mutlu olan insanları gördükçe nerde hata yaptık diye düşünüp, eksik olanı tamamlamaya çalıştık mı? Bugün için bile geçmişimizden ders alabilmeyi bildik mi? Yoksa umursamadık bile, bir kalemde sildik mi? Hep gülün dikeninden yakındık, dikenin gülü olduğuna şükrettik mi? Hayatın anlamını bildik mi? Sevmekten, sevilmekten, dokunmaktan, hissetmekten, duygularımızı karşılık görsün görmesin ifade etmekten çekindik, korktuk mu? Gençliğimizin farkında olamadan, anlayamadan akıp gitmesinden, dolayısıyla yaşlanmaktan, doyasıya yaşayamadan ölmekten ve bir gün unutulup gitmekten korkup, korkularımızın esiri mi olduk? Peki, korkularımızı yenebildik mi? Kendimize saygı duyduk mu, başkalarından görmek istediğimiz kadar? Pişman olmayı, özür dilemeyi affetmeyi, bağışlamayı bildik mi? Sabırlı olmayı ve beklemeyi öğrenmiş miydik? Anlatılanı işimize geldiği gibi mi anlamıştık? Peki, yanıldık mı? Yanıldığımızı anladık mı? Evet, hepimizde kazanmak, her şeyden önce mutlu olmak isteriz. Çoğu zamanda mutlu olan insanların zaten doğuştan şanslı olduklarını düşünür, isyan ederiz. Bu da mutsuzluğumuzun, başarısızlığımızın nedenlerini kendimizde aramak yerine, şans işte diyerek, altına sığınmanın en kolay yolu olsa gerek.(Hani çaba, hani çalışmak, nerde emek, nerde güven, saygı, sevgi, nerde inanç?) O zaman unutalım gitsin bütün bunları. Madem ki şans işte diyeceğiz boşverelim, her şeyi bir yana bırakalım ve öylesine yaşamaya bakalım. Amaçsız,Hedefsiz,Farklılığımızın farkında olmadan, yolsuz yordamsız Öylesine ,Peki ,bu ne kadar doğrudur; hem kazanmak, hem başarmak, hem de mutlu olmak adına. Hiç düşündük mü? Hiçbir şey için geç kalmış değiliz bence. Bugünün mümkün olmayanları için çalışalım çabalayalım ki; yarınlarımızın mucizeleri olsun. Unutmayalım ; Geç kalmış olmak, ulaşamamak değildir asla Bakın ne kadar güzel söylemiş bu sözleri yazan; HAYAT İÇİNDE ACIDA OLSA YAŞAMAKTIR..! YARINLARA UMUTLAR ÇOK. NE ŞÜPHE DUY,NE DE KORK. ÖYLE TESLİM OLMAK YOK.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder